Όλη την τραγικότητα της κατάστασης που έχει περιέλθει η Ελλάδα μπορεί να την διαπιστώσει κανείς παρακολουθώντας τη συμπεριφορά του συνόλου του πολιτικού κόσμου της χώρας, των μέσων ενημέρωσης και των πάσης φύσεως "ειδικών". Στο πραγματικό αδιέξοδο που έχει περιέλθει η χώρα, η απάντηση είναι μια λανθάνουσα προεκλογική αντιπαράθεση.

Γιατί πως αλλιώς μπορεί κανείς να ερμηνεύσει την ξαφνική "νεκρανάσταση" του πολιτικά αποτυχημένου Γιωργάκη Παπανδρέου, του ανθρώπου που έφερε τη χώρα σ'αυτή την αδιέξοδη κατάσταση με την ανοικτή πρόσκληση στο ΔΝΤ και την υπογραφή του μνημονίου; Δεν μπορώ να γνωρίζω αν είναι η υπέρμετρη βλακεία του ανδρός ή απλά το κομματικό του καθήκον που τον κάνει να κόπτεται ξαφνικά για τους όρους της νέας δανειακής σύμβασης και να θέτει κόκκινες γραμμές στον πρωθυπουργό-μαριονέτα Παπαδήμο που ο ίδιος, ή τελωσπάντων το... "κίνημά" του έβαλαν στη θέση του επικεφαλής της Ελληνικής κυβέρνησης! Αν νομίζει ότι κοροϊδεύει κάποιον αυτός είναι μόνο ο εαυτός του... Ή μήπως ο ξεσαμάρωτος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως κος Αντωνάκης επιθυμεί να τον επευφημήσουμε διότι κατ'επανάληψιν κατά δική του δήλωση παλεύει με λύσσα να μην κοπούν οι συντάξεις στο μισό ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Συμπαραστάτη του έχει βεβαίως τον διαπρέποντα στην ανακυβίσθηση ΛΑΪκό "βάρδο" κο Καρατζαφέρη, που αρέσκεται στις ατάκες και που'χει το θράσος να απαγγέλλει στίχους του Καβάφη, κάνοντας πνεύμα ενώ η χώρα βουλιάζει. Οι τρεις αυτοί συμπληρώνουν το τρίο της κυβέρνησης της συμφοράς.

Στον αντίποδα η κυρά-Αλέκα κατεβάζει στους δρόμους το ΠΑΜΕ και το έλα, περιμένοντας να ωριμάσουν οι συνθήκες για να αναβιώσει ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Ο Αλέξης απειλεί να περάσει ΣΥΡΙΖΑ την τρόικα στην πριονοκορδέλα και να τους απελάσει από τη χώρα, όταν θα γίνει κυβέρνηση! Οι δυο Δημοκρατικές -βλέπε Αριστερά και Συμμαχία- έχουν λουφάξει, κάνοντας που και που καμιά δήλωση μην τους ξεχάσει κανείς, και περιμένουν να αρπάξουν από το πτώμα ότι μπορέσουν όπως οι ύαινες ...

Τα τηλεοπτικά κανάλια κάνουν ως συνήθως τη δουλειά τους, η παραπληροφόρηση και η προώθηση των ιδιοτελών συμφερόντων τους είναι στην πρώτη γραμμή της "ενημέρωσης". Κανείς δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι δεν μας οδηγούν οι "πολιτισμένοι" ευρωπαίοι "εταίροι" μας στο καθαρτήριο του αμαρτωλού παρελθόντος μας, αλλά στην γέενα (κόλαση) απ’ την οποία δεν υπάρχει ορατή διέξοδος. Ο Ελληνικός λαός έχει απλώς σταυρώσει τα χέρια, μην μπορώντας να αποφασίσει τι είναι καλύτερο, να κάτσει να τον σφάξουν ή να αυτοκτονήσει.

Από την κατάσταση αυτή μόνο πόνος μπορεί να γεννηθεί, καταστροφή, επανάσταση, ανεξέλεγκτη βία. Το βάπτισμα όμως μιας κοινωνίας μέσα στη βία της εξέγερσης, δεν την αναγεννά όπως υποστηρίζουν και νομίζουν διάφοροι τυχάρπαστοι και όψιμοι "επαναστάτες" των αμφιθεάτρων και των καφενείων-καφετεριών: την παραδίδουν στο χάος και στα χέρια αυτόκλητων "σωτήρων" που θα έρθουν, είτε από το εσωτερικό είτε από έξω, για να αποκαταστήσουν την "τάξη".

Το δίλημμα έχει τεθεί και πρέπει να αποφασίσουμε: Έξοδος απ’το κοινό νόμισμα πριν υπαχθούμε στο Αγγλοσαξονικό δίκαιο με τη νέα δανειακή σύμβαση και υποθηκευτεί η χώρα για πάντα; Στην περίπτωση αυτή η αγορά παραλύει, η οικονομία καταρρέει και κατεβαίνει ο κόσμος στους δρόμους με τις κατσαρόλες όπως στην Αργεντινή πριν κάποια χρόνια. Κι ύστερα φτου κι απ’την αρχή. Ή παραμονή στο ευρώ, και οικονομική εξαθλίωση, ραγδαία πτώση του βιοτικού επιπέδου, ύφεση, ανεργία, μετανάστευση; Στην περίπτωση αυτή οι λίγοι που θα έχουν δουλειά θα αγωνίζονται να κρατηθούν στη ζωή αν έχουν δικιά τους επιχείρηση ή θα καταλήξουν δουλοπάροικοι της αγοράς εργασίας, φυτοζωώντας φτύνοντας αίμα για μερικά ψίχουλα. Με τη δημόσια περιουσία υποθηκευμένη και την ιδιωτική κινητή ακίνητη περιουσία υπερφορολογημένη γίνεται εύκολα κατανοητό ποια εικόνα θα παρουσιάζει η χώρα.

Είναι μια lose – lose situation : όπως και να’ χει χαμένοι θα βγούμε. Η διαφορά είναι ότι στην πρώτη περίπτωση αναλαμβάνουμε εμείς τις τύχες μας, ενώ στην άλλη εγκαταλείπουμε την πρωτοβουλία στα χέρια άλλων. Το πρώτο συνιστά βίαιη πολιτική ενηλικίωση ενώ το δεύτερο εκούσια υποδούλωση και παλιμπαιδισμό.